να μας προσέχεις

του Αγίου Αθανασίου σήμερα και τιμής ένεκεν παραθέτω κάτι για τον παππού μου που μας άφησε καιρό πριν….

Η τύχη ασπίδα στάθηκε Σε σφαίρες που σφυρίζαν

Βουνά που γίναν σπιτικά Για καραβάνια που γυρίζαν

 Λευτερία ήταν ο πόθος τουΧαμόγελο πίσω απο γενιάδα

Φυσεκλίκια κόβονταν στα δύοΣαν μίλαγε για την Ελλάδα 

Ξάφνου τρομπέτα ήχησεΠαράγγελμα για να μηνύσει

Παρα πόδα τ’όπλο έβαλε Πριν σε σωρό τ’αφήσει

 Βουρκομένος έσκυψε Μια κόρη να φιλήσει

Πριν σε καμιόνι φορτωθει Για κάποιο ερημονήσι 

Οι άνθρωποι που λύτρωσε Πέρναν τώρα αποφάσεις

Επιμόρφωση πολιτική και Μια ζωή δίχως απολαύσεις 

Ρίζα σε πέτρα η πίστη του Για τα ιδανικά του

Λαξεύτηκαν μες την ψυχή Ορίσαν την καρδιά του 

Η ζωή του πέρασε .Με χρόνια λεύτερα ως τα γεράματα του

Παιδιά και εγγόνια δίδαξε για τα παθήματα του 

Νερό απ’το πηγάδι της ζωής Μας έδωσες να πιούμε

 Με γεύση, αγάπης,γνώσης, αλήθειας , λογικής Και γι’αυτό σ΄ευχαριστούμε